8:12 AM
“ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႔
တို႔ရြာတို႔ေျမ၊ တို႔ရြာေျမ၀ယ္
ေစတီစပါး၊ မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္
ယာစကာမ်ဳိး၊ တညိႇဳးညိႇဳးႏွင့္
ပုထိုးျမင့္ေမာင္း၊ ေက်ာင္းóကိေက်ာင္းၾကား
လွည့္လည္သြားလ်က္၊ မစားေလရ
၀မ္းမ၀၍ ဆြမ္းမွ်မတင္ႏိုင္ ရွိမည္တည္း။
Posted in: ေရွးကဗ်ာ
0 comments:
Post a Comment