7:42 AM
တစ္ေန႔ စာအုပ္စင္မ်ား၊ စာအုပ္ေသတၱာမ်ားကုိ ျပန္လည္ ရွင္းလင္းရင္း လက္ကမ္းစာေစာင္ကုိ သြားေတြ႔ေလသည္။
ထုိလက္ကမ္းစာေစာင္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ငယ္စဥ္ (၁၉၇၁)ခုႏွစ္ အာဇာနည္ေန႔အထမ္းအမွတ္ အျဖစ္ အစုိးရမွ
ထုတ္ေ၀ေသာ လက္ကမ္းစာေစာင္ေလး ျဖစ္ေလသည္။ ထုိလက္ကမ္းစာေစာင္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏အတၳဳပၸတၱိ
အက်ဥ္း၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျပတုိက္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းမိန္႔ခြန္းမွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္မ်ား၊ မိသားစုဓာတ္ပုံမ်ားႏွင့္
ဆရာေဇယ်၊ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၊ ဆရာမင္းသု၀ဏ္တုိ႔၏ ကဗ်ာမ်ားကုိေသေသသပ္သပ္၊ ခန္႔ခန္႔ညားညားျဖင့္
စုိက္ႏွိပ္ထားသည္။
ထုိလက္ကမ္းစာေစာင္ေလးတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္အားအဆြဲေဆာင္ႏုိင္ဆုံးမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏လက္ေရး၊
လက္မွတ္တုိ႔ကုိ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပထားေသာ စာတုိေလးပင္ျဖစ္သည္။
ထုိစာတုိေလးမွာ---
“ၾကည္ ... ပဲျပဳတ္ႏွင့္ နံျပားရရင္စားခ်င္တယ္။ ေအာင္ဆန္း” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ထုိစာေလးမွာ တုိေတာင္း လွစြာ၏ သုိ႔ေသာ္စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာေနသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။ ဇနီးသည္
၏ အမည္အား အဖ်ားဆြတ္၍ ေခၚေ၀ၚလုိက္ ၿပီးေနာက္--- သူေတာင္းဆုိေသာ အစားအစာကုိလည္း ၾကည့္ပါဦး--။
တကယ့္တန္ဖုိး ႀကီးမာေသာ ဘုိဆန္ေသာ အထက္တန္းက်ေသာ အစားအစာမ်ားမဟုတ္ပါ၊ “ပဲျပဳတ္ႏွင့္နံျပား” သာျဖစ္
ပါသည္။ အာသာဆႏၵစားလုိ႔ လွ၍ ေတာင္းဆုိထားပုံမွာ မိခင္ထံ သားငယ္က မ၀ံမရဲျဖစ္ ေတာင္းဆုိထားသကဲသုိ႔ ခံစားရ
ၿပီးလွ်င္ ယင္းစာေလးကုိ ဖတ္၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေပၚသနား က႐ုဏာသက္မိသည္။ ၀င့္၀ါပလႊားျခင္း၊ တပ္မက္မႈ
ျပင္းထန္းျခင္းကင္းေသာ ၿခဳိးၿခံေခၽြတာေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေပၚ ေလးစားအထင္ႀကီးေသာ စိတ္တုိ႔သည္
ကၽြန္ေတာ္ရင္၀ယ္ လႈိင္းတံပုိးႏွယ္ လႈပ္ရွားစုိက္ခတ္မိေတာ့သည္။
စာတုိေလးထဲမွာ “ရရင္” ဟူေသာ အသုံးအႏႈန္းမွာလည္း အတင္းအၾကပ္မဟုတ္၊ “မရႏုိင္၊ မျဖစ္ႏုိင္၊ မစီမံႏုိင္လွ်င္
လည္းကိစၥမရွိပါ” ဟူေသာ သေဘာ၊ စီစဥ္ေပးမည့္ ဇနီးအားညွာတာေလသည့္၊ အားနာေလသည့္သေဘာတုိ႔ သက္၀င္
ေနသည္။ “ေနရာတကာ၊ ငါျဖစ္ခ်င္တာ၊ ငါလုိခ်င္တာျဖစ္ရမယ္” ဟူ၍ေစခုိင္း ျခင္းမဟုတ္၊ ညွိႏႈိင္း၍ ေတာင္းဆုိတက္
ေသာ စိတ္ထားကုိေတြ႔ရသည္။
လူတစ္ေယာက္ေျပာေသာစကား၊ ေရးေသာစာမွ ထုိသူ၏စိတ္ေနစိတ္ထားကုိ ေယဘုယ်သိႏုိင္ပါသည္။
ယခု ကၽြန္ေတာ္တင္ျပေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စာေလးကုိ ဖတ္ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ အာဇာနည္ ေယာက်ာ္းေကာင္း
ေယာက်ာ္းျမတ္ တစ္ေယာက္ စိတ္ဓါတ္ကုိ ဘက္စုံေထာင္စုံမွဆင္ျခင္စဥ္စား သိရွိႏုိင္ပါသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကဲ့သုိ႔ေသာ အဖုိးတန္ေသာေယာက်ာ္းေကာင္းေယာက်ာ္းျမတ္မ်ား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံတြင္ အေျမာက္
အမ်ား အေပၚေပါက္ေစခ်င္ပါသည္။
“ငါတုိ႔ဗမာျပည္၀ယ္ အမိအဖတုိင္းက ကြယ္ဗုိလ္ေအာင္ဆန္းလုိ သူရဲေကာင္းေတြ ေမြးၾကရမယ္--” ဟူေသာ အဆုိေတာ္
ဦးျမႀကီး၏ သီခ်င္းစာသားေလးကုိ သတိရမိပါသည္။ “ဗုိလ္ေအာင္ဆန္း” ကဲ့သုိ႔ေသာ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးအေပၚအသက္
ေပး၍ ခ်စ္ျမတ္ႏုိင္းေသာ သူရဲေကာင္မ်ား ေပၚေပါက္လာေစ ရန္မွာ မိဘမ်ားတြင္သာမဟုတ္ပါ။ ဆရာ ဆရာမမ်ား
အားလုံးတြင္လည္း တာ၀န္ရွိပါသည္ ဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးေတာဆင္ျခင္ေနမိပါသည္။
ေဩာ္----ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံး၏ ေက်းဇူးရွင္ “ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း” သည္ သူစားလုိေသာ ပဲျပဳတ္ႏွင့္နံျပားကုိပင္
ေန႔စဥ္မွန္မွန္စားမွ စားသြားရပါေလစ ----။
ဦးျမင့္ေငြ(ေမာ္ကၽြန္း)
အတြဲ(၁)၊ အမွတ္(၄၀)
Posted in: သမိုင္း
Posted in: သမိုင္း
0 comments:
Post a Comment