မိဘေတြကို မေျပာသင္႔ေသာ စကား ၁၀ ခြန္း ~ ဘီးလင္းသားေလး

လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ့္မိဘေတြကို ေအာက္ကစကားဆယ္ခြန္းထဲက တစ္ခြန္း ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခြန္းထက္ပိုေျပာခဲ့ဖူးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ သားသမီးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က မိဘေတြကို ဒီစကားေတြကိုထပ္မေျပာေတာ့ဘဲ နားလည္ေပးၾကရေအာင္.. လူ႔ဘဝက တိုေတာင္းလြန္းပါတယ္။ ကိုယ့္နံေဘးက ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း၊ ခ်စ္သူခင္သူ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကို တန္ဖိုးထားသင့္ပါတယ္။ ဆံုးရႈံးသြားမွ သူတို႔က သင့္ဘဝမွာ ဘယ္ေလာက္အေရးပါေၾကာင္း သိတာမ်ဳိးမျဖစ္ပါေစနဲ႔။ မိဘေတြကို ရိုေသေလးစားပါ။ သင္ဘာအမွားပဲလုပ္လုပ္ သူတို႔က သင့္ကိုခြင့္လႊတ္ဖို႔ အသင့္ရွိေနပါတယ္။ မိဘရဲ႕ရင္ခြင္ဟာ သင့္အတြက္ ေလၿငိမ္ရာအရပ္ ထာဝရနားခိုရာဆိပ္ကမ္းျဖစ္ပါတယ္။

(၁) အင္းပါ! အင္းပါ! သိၿပီ... အရမ္းရႈပ္တာပဲ!

(၂) ကိစၥရွိေသးလား? မရွိရင္ ဖုန္းခ်ေတာ့မယ္!
(မိဘေတြဖုန္းဆက္တာ စကားေျပာခ်င္ရံုသက္သက္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ သူတို႔ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားလည္ေပးသင့္ပါတယ္။ ဖုန္းကိုခ်ဖို႔ပဲ မေလာပါနဲ႔)

(၃) ေျပာရင္လည္း နားလည္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ မေမးပါနဲ႔ေတာ့!

(၄) မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ အထပ္ထပ္ေျပာထားရက္သားနဲ႔..... လုပ္ထားတာေတြကလည္း မေကာင္းဘူး။
(သူတို႔အင္အားနဲ႔မမွ်တဲ့ အလုပ္ကိုလုပ္တဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဂရုတစိုက္နဲ႔ သူတို႔ကိုမလုပ္ဖို႔တားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ သူတို႔အသံုးမဝင္ေတာ့ေၾကာင္း သူတို႔ကိုခံစားေစပါတယ္)

(၅) ဟာ.. ေဖေဖ၊ ေမေမတို႔နည္းက ေခတ္တုံးေနၿပီ။
(မိဘေတြရဲ႕အႀကံဉာဏ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ အသံုးတည့္ခ်င္မွ တည့္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီထက္နားေထာင္လို႔ေကာင္းတဲ့စကားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေျပာသင့္ပါတယ္)

(၆) သားအခန္းကို မရွင္းပါနဲ႔လို႔ ေျပာထားရက္နဲ႔ အခုေတာ့ၾကည့္ ပစၥည္းေတြရွာမေတြ႔ေတာ့ဘူး။
(ကိုယ့္အခန္းကို ကိုယ္တိုင္ရွင္းတာက ေကာင္းပါတယ္။ မရွင္းခ်င္ရင္ သူတို႔ရဲ႕ေစတနာကိုေတာ့ မေစာ္ကားပါနဲ႔)

(၇) သားဘာစားမယ္ဆိုတာ သားသိတယ္။ ဟင္းေတြ ထည့္ထည့္မေပးနဲ႔ေတာ့!
(ကၽြန္ေတာ္တို႔အျပန္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတဲ့ မိဘေတြက သူတို႔ရဲ႕ေမတၱာ၊ သူတို႔ရဲ႕ဂရုစိုက္မႈေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ အထူးစီမံထားတဲ့ထမင္းဟင္းေတြထဲ ထည့္ခ်က္ထားၾကတယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ လက္ခံလိုက္ရံုပါပဲ)

(၈) ဒီဟင္းက်န္ေတြကို မစားပါနဲ႔လို႔ မွာထားရက္နဲ႔ စကားကိုနားမေထာင္ဘူး!
(သူတို႔ရဲ႕ တစ္သက္ေခၽြတာလာတဲ့အက်င့္ေတြ ေျပာင္းလဲရခက္ပါတယ္။ ဟင္းခ်က္ရင္ တစ္နပ္စာခ်က္ဖို႔ အႀကံေပးတာက ပိုေကာင္းပါတယ္)

(၉) သား ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး လုပ္တတ္တယ္။ တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ မေျပာနဲ႔ .. နားကိုၿငီးတယ္။

(၁ဝ) ဒီပစၥည္းေတြ မယူေတာ့ပါဘူးဆို ဘာျဖစ္လို႔ ဒီမွာပံုထားရေသးတာလဲ!
(မိဘေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူႀကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့ အရာေတြကို သိမ္းထားခ်င္တတ္ၾကတယ္။ သူတို႔သိမ္းထားတာေတြ တစ္အိမ္လံုးျပည့္ေနပါေစ... ေနာင္တခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေလးဘဝက ဝတ္ခဲ့တဲ့အဝတ္အစားေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ႔မိတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဝမ္းသာၾကည္ႏူးၾကဦးမယ္ မဟုတ္ပါလား! )