12:20 AM
“တိမ္စြန္ေလလွ်င္ဖူးေရာက္ခ်င္”
ေပၚေႏြလလွ်င္ ေတာင္ကျခိမ္႔ျမဴး မင္းလြင္ဦးနွင္႔၊
ပ်ံ႕ပ်ဴးခ်ဳပ္ထုိင္း မုန္တုိင္းဆင္လုိ၊
တိမ္ညဳိမႈိင္းထပ္ ျပက္လ်ွပ္ျပကာ၊
စိမ္း၀ါ မုိးပန္း ေထြေထြစြန္းက၊
ေရသြန္းသာၾကည္ ေပ်ာ္ရမည္ဟု၊
ေပ်ာ္ရမည္ကုိ ျမရည္သက္မွတ္၊
ေရာက္ခဲလတ္ဟု ခ်စ္ထြတ္တင္သည္၊
ျပာစင္ရႊန္းလတ္ ျဖဴ၀င္းမြတ္လ်ွင္၊
ၾကာညြတ္ဖေယာင္း ေနရွိန္ေပ်ာင္းသုိ႔၊
ဆင္႔ေလာင္းလႊမ္း၀ွန္ ရွိလိမ္႔ဟန္ကုိ၊
တိမ္စြန္ေလလွ်င္ ဖူးေရာက္ခ်င္သည္၊
ငွက္သြင္ပ်ံၾကြ မတတ္ေသာ၀္……………..။
ေမွ်ာ္ေခ်ကလွ်င္ ကာလအေလ်ွာက္၊
ပိေတာက္လ်ွံခဲ ပုလဲသြယ္ငုံသြယ္၊
အလွယ္လွယ္တိ စပယ္ျဖဴေမႊး စကားေသးကုိ၊
ျမတ္ေလးစုံမက္ ကြ်ႏ္ုပ္လက္ျဖင္႔၊
ေရြးလ်က္ရြရြ မဆင္ရတည္႔၊
ကာလသုိ႔ေအာင္ ရည္ေစာင္ပန္းမာလ္၊
မမီလြန္က ခ်ိန္တန္သုိ႔တည္၊
ျပန္မည္ေလသာ မေရာက္လွာဟု၊
ၾကံကာေခြ၍ ေနလိမ္႔မည္ကုိ၊
ရွိသည္မွဳ႕ရန္ မင္းေရး၀န္ေၾကာင္႔၊
ေလွ်ာက္ပန္ေစ႔ေရ မေခ်ရေသာ္၊
ျပဳိက္က်သြယ္ျဖည္း ႏွင္းလက္သည္း၍၊
၀မ္းနည္းလွ်က္ပင္ ေပ်ာင္းလိမ္႔ထင္သည္၊
ညက္စင္စံျမ အထြတ္ေသာ၀္………………….။
ေဖ်ာ္ေျဖမွလွ်င္ ယုယသံခ်ဳိ ၊
ေျပလုိစိမ္႔သား က်ဴးပုိက္ျဖား၍၊
ခ်ီသြား မူးမူး ေရွ႕ရက္ဦးက၊
မက်ဳးထင္ထင္ ကဆုန္တြင္ကုိ၊
က်ဳိင္းစင္ျမခဲ စစ္ပြဲရန္ႏွည္၊
ႏုွတ္ျခည္ေပၚသာ ဆုိေလရွာေၾကာင္႔၊
မလႅာရနံ႔ ထုံပ်ံ႕ပန္းသက္၊
ျခဴးနတ္ဆင္႔ကုံး စိန္ပြင္႔အုံး၀ယ္၊
ပင္ရုံးရြရြ လက္သင္မ၍
သက္မွ်ငယ္ခ်စ္ ေပ်ာင္းလိမ္႔ျဖစ္ကုိ၊
စီစစ္မိမိ သတိခ်ဳပ္ဆည္၊
ေျပမည္မွ်ေ၀း ခ်စ္၀န္ေလးခဲ႔ ၊
ေရးေရးဖူးခ်င္ မယ္သုိ႔လ်င္သည္၊
စက္ရွင္လွ်ံမွ် ရဟတ္ေသာ၀္…………………။
Posted in: ေရွးကဗ်ာ
0 comments:
Post a Comment